Συγγραφέας: Δημήτριος Ζευγώλης Έτος Έκδoσης: 2013
ISBN: 978-960-538-939-0
Αρ.Σελίδων: 393
Αρ.Σχημάτων:
Αρ.Ασκήσεων κ' Παραδειγμάτων:
Πρόλογος
Έχει αποδειχθεί ότι οι τεχνολογικές
καινοτομίες και τα επικρατούντα φιλοσοφικά υπόβαθρα, οι αντιλήψεις και τα
ιδεολογικά–εικαστικά ρεύματα έχουν μια ισχυρή διαχρονική αλληλεξάρτηση. Το κάθε
τεχνολογικό επίτευγμα, που ανακαλύπτει ή εφευρίσκει ο άνθρωπος, μπορεί να
επηρεάσει τον τρόπο του σκέπτεσαι, να μεσολαβήσει στην προσπάθειά του να
προσεγγίσει το περιβάλλον, να δημιουργήσει τελικά μία νέα εικαστική αντίληψη.
Ακόμη και στην Πολιτεία του
Πλάτωνα, η εξιστόρηση του «Σπηλαίου» και η απεικόνιση των σκιών στον τοίχο,
ερμηνεύεται κατά διττό τρόπο: είτε φιλοσοφικά και σε αλληγορικό επίπεδο ως την
εμμονή του Ανθρώπου στα «επίγεια πράγματα» από τα οποία πρέπει να απαλλαγεί για
να στρέψει την προσοχή του στις αισθήσεις, που τελικά θα τον οδηγήσουν στις «αληθινές
ιδέες», είτε τεχνολογικά ως «οθόνη προβολής», που διαμεσολαβεί μεταξύ του
Ανθρώπου και της πραγματικότητας, και θα μπορούσε να ήταν μία παράσταση μέσω
της οποίας ο Άνθρωπος ορέγυται του ειδέναι (Αριστοτέλης).
Τέτοιες αλληλεπιδράσεις Τέχνης και
Επιστήμης (Art & Science) εμφανίζονται σε κάθε χρονική περίοδο. Στην εποχή της πνευματικής ανάτασης, όπως αποκαλείται η
Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός (14οςαι.), φωτεινό παράδειγμα μελετητού
και σχεδιαστού υπήρξε ο Leonardo da Vinci, που συνδύαζε Τέχνη, Επιστήμη και Τεχνολογία, για
να οραματιστεί έναν κόσμο από Καλλιτέχνες, Αρχιτέκτονες και Μηχανικούς, οι
οποίοι από κοινού θα εμπορεύονταν το προϊόν της σκέψης και των χεριών τους.
Ανάλογες αλληλεπιδράσεις εμφανίζονται και σήμερα, με τις εφαρμογές λ.χ. της ολογραφίας
και με την εμφανή επίδρασή τους στο χώρο των Τεχνών. Οι εικόνες της Τέχνης
είναι η μετάφραση του οπτικού χώρου, όπως τον παρατηρεί ο καλλιτέχνης που
αναζητά την αναπαράστασή του πάνω στον καμβά. Σε έναν καμβά που μεταμορφώνεται
σε φως και σε ολογραφική εικόνα. Ο καλλιτέχνης προσπαθεί να συζεύξει Τέχνη και
Επιστήμη. Σε αυτήν τη σύζευξη, η τέχνη της ύλης είναι η
έκφραση του ζωγράφου και του γλύπτη. Η Επιστήμη της Φωτονικής είναι η έκφραση του εικαστικού που προέρχεται από
την εικόνα της σύγχρονης τεχνολογίας και της νέας έννοιας του χώρου.
Αυτό το είδος των αλληλεπιδράσεων
αποκαλούμε διεπιστημονικότητα. Είναι ένας κλάδος Επιστημών που συμπορεύει
διαφορετικές ειδικότητες προς ένα κοινό στόχο. Εδώ, συναντιούνται επιστήμονες
διαφορετικών ειδικοτήτων για να συνεργαστούν σε θεματικά πεδία. Ξεκινούν από
διαφορετικό σημείο προοπτικής (π.χ. η γνώση σε επιμέρους γνωστικά πεδία τούς
είναι άγνωστη ή αρκετά περιορισμένη), ακόμη και η mentality διαφέρει ως προς την αντιμετώπιση του στόχου.
Σήμερα, τέτοιες διεπιστημονικές συνεργασίες
είναι πολύ διαδεδομένες και αποτελούν τη βάση για νεωτεριστικά (υβριδικά)
προγράμματα σπουδών. Αυτή η διεπιστημονικότητα εμφανίζεται και στη θεματική
ενότητα ΣΦΠ61 του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών (Σχεδιασμός Φωτισμού) του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου και στοχεύει να ταιριάξει τη
σύγχρονη τεχνολογία με την τέχνη του Φωτισμού. Ο σχεδιαστής Φωτισμού
πρέπει να μελετήσει και να γίνει γνώστης της τεχνολογίας, αλλά και της
ιστορίας της, για να μπορέσει να την εφαρμόσει στο χώρο των δεξιοτήτων του.
Αυτός είναι και ο λόγος της συγγραφής του παρόντος τόμου.
Περιεχόμενα του Bιβλίου
Αναλυτικό περιεχόμενο του βιβλίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου